Historia OSP Walkowice
Jak wynika z zapisów w kronikach, oraz opowieści przekazywanych ustnie, pożar stanowił zawsze żywioł najbardziej niebezpieczny dla mieszkańców wsi.
Stąd od zarania istnienia społeczności walkowickiej czyniono organizacyjne próby przeciwstawiania się pożarom. Te zjawiska stały się przesłanką powstania ruchu strażackiego.
Już w 1909 roku bracia Konstanty i Wincenty Michalscy, zaangażowani przez wieś wybudowali remizę strażacką. W tym samym roku zakupiono i sprowadzono do Walkowic pierwszą konną sikawkę do gaszenia pożaru. Inicjatorem i założycielem straży pożarnej na terenie wsi był kowal Augustyn Köpp, który równocześnie był pierwszym prezesem OSP.
W 1915 roku został powołany na front wojenny do Francji i tam 13 czerwca 1918 roku pod Verdun zginął z rąk wroga. Kolejnym prezesem straży pożarnej i sołtysem równocześnie był polak Antoni Wagner. Od 1915 roku , aż do wybuchu powstania Wielkopolskiego, funkcję prezesa łącznie z stanowiskiem sołtysa piastowali Niemcy. W okresie powstania niepodległości, aż do roku 1923 funkcję prezesów, sołtysów i komendantów straży pełnili Antoni Szulc i Andrzej Michalski. Po roku 1923 następuje okres stabilizacji życia społecznego wsi. W tym czasie, aż do roku 1939, prezesem OSP był sołtys wsi Walkowice Leon Wagner. Funkcję komendanta pełnił Nikodem Rybarczyk – zasłużony działacz ruchu powstańczego i strażackiego. W tym czasie OSP brała udział w likwidacji pożarów. Mimo niedoskonałości sprzętu, drużyna strażacka wyjeżdżała do pożarów: do Nowego , do tzw. Kurzynia, do wsi Romanowo i Kruszewo, oraz do pożarów okolicznych lasów.
Ponadto strażacy odbywali regularne ćwiczenia, brali udział w zawodach strażackich, zdobywając w roku 1937 I miejsce w powiatowych zawodach, zorganizowanych na terenie Wielenia. W czasie okupacji istniała na terenie wsi zorganizowana przez władze hitlerowskie przymusowa straż pożarna, w której Polacy byli tylko ratownikami przeciwpożarowymi. Zaraz po wyzwoleniu organizuje się od nowa Ochotnicza Straż Pożarna. W roku 1945 konstytuuje się nowy zarząd, w skład którego wchodzą: Andrzej Grott- prezes, Zygmunt Michalski- wiceprezes, Bernard Florek- sekretarz, Alfons Wagner- skarbnik, Teodor Filoda- komendant. W roku 1947 następują zmiany w składzie zarządu, prezesem zostaje wybrany kierownik szkoły Edmund Wylegała. Funkcję naczelnika kolejno pełnili: Teodor Filona, Adam Martenka, Marian Fillinger, Władysław Wylegała, Robert Englot, Rafał Buchholz. Funkcję wiceprezesa pełnili: Zygmunt Michalski, Tadeusz Grzegorek, Rafał Buchholz, Waldemar Kramer, Lesław Lasyk.
Funkcję sekretarza pełnili: Bernard Florek, Zygmunt Michalski, Paweł Fillinger, Jacek Wagner.
Funkcję skarbnika pełnili: Alfons Wagner, Maksymilian Buchholz, Edmund Piątek, Janusz Gacek, Marian Turlej.
Funkcję gospodarza pełnili: Wiktor Wagner, Andrzej Wagner.
Funkcję prezesa od 1945 roku pełnili kolejno: Andrzej Grott, Edmund Wylegała, a od 1951 do 2010 roku Zygmunt Michalski.
Działalność straży pożarnej z roku na rok stawała się prężniejsza i doskonalsza. Strażacy nie tylko stawali do zadań związanych z pożarnictwem, lecz czynnie włączali się w nurt życia społecznego wsi. Oni ćwiczyli i wystawiali sztuki teatralne o treści postępowo- patriotycznej, organizowali wieczorki i zabawy, odbywali zbiórki, na których doskonalili poprzez ćwiczenia swą działalność strażacką. W szeregi straży wstępowali młodzi ludzie, którzy rozwijali działalność OSP w trzech zasadniczych kierunkach:
1- likwidacja pożarów i klęsk żywiołowych
2- udział w akcjach i zawodach organizowanych przez Powiatową Komendę Straży Pożarnej
3- realizacja programu czynów i prac społecznych dla wsi.
W roku 1956 została zakupiona motopompa M 400, która znacznie ułatwiła gaszenie pożarów. Na zawody strażacy byli zawsze dobrze przygotowani. Z reguły zajmowali pierwsze i czołowe miejsca. Zarząd Straży Pożarnej współdziałał z innymi organizacjami w zakresie podnoszenia na wyższy poziom życia mieszkańców wsi, poprzez realizację programu prac i czynów społecznych. W tym zakresie, na szczególne uznanie zasługuje Zygmunt Michalski, któremu zawdzięczamy wiele prac wykonanych dla dobra wsi z pomocą mieszkańców i dwóch zakładów: Zakładu Eksploatacji Kruszyw Mineralnych obecnie Kruszgeo oraz Rejonu Dróg Publicznych w Chodzieży obecnie Firma Viabud. Z inicjatywy straży pożarnej wybudowano we wsi przystanek autobusowy, wyremontowano dom mieszkalny z przeznaczeniem na klubo-kawiarnię, zakupiono sztandar i organy do kaplicy. Prezes Zygmunt Michalski podejmuje różne trudne zadania i potrafi zachęcić ludzi do wspólnego działania. Razem ze strażakami i mieszkańcami wsi przystąpił do uporządkowania cmentarza i ogrodzenia go murem i siatką. Wspólnymi siłami wybudowano kaplicę, której inicjatorem powstania był oczywiście prezes. Kolejnym przedsięwzięciem było postawienie pomnika Powstańców Wielkopolskich w 2001 roku, którego inicjatorem było Towarzystwo Pamięci Powstania Wielkopolskiego. Prace związane z jego powstaniem wykonane zostały przez Zakład Kruszyw Mineralnych, Firmę Viabud, oraz strażaków i mieszkańców wsi. Parkan wokół pomnika wykonała Szkoła Zawodowa, której koszt pokrył Urząd Gminy i Starostwo w Czarnkowie. W tym samym roku na ścianie budynku przedszkola została wmurowana tablica pamiątkowa poświęcona Stanisławowi Grenclowi- miejscowemu nauczycielowi, zamordowanemu w 1939 przez gestapo. Pomysłodawcą odsłonięcia tablicy był prezes, który „był motorem wszystkich działań mimo sędziwego wieku”. Zygmunt Michalski przez 10 lat pełnił tez funkcję wiceprezesa w Miejsko- gminnym ZOSP RP w Czarnkowie. Za swoją działalność odznaczony został Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Znakiem Związku, Medalem Honorowym im. Bolesława Chomicza. Jest wpisany do „księgi zasłużonych dla województwa pilskiego”, prowadzonej dawniej przez ZW ZOSP RP w Pile. Prezes Michalski był najstarszym czynnym strażakiem ochotnikiem na terenie województwa wielkopolskiego. Zmarł 25 listopada 2010 roku w wieku 88 lat.
Ewa Miler